???

Για περίσκεψη

Σκέψη Αυτοκτονίας
ή Αυτοκτονία της Σκέψης;

Μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας οι αυτοκτονίες. Επαγγελματίες που έπεσαν έξω στα οικονομικά τους, δανειολήπτες που δεν μπορούν να τακτοποιήσουν τα χρέη τους, άνθρωποι που πίστεψαν σε άλλους ανθρώπους στο χώρο της πολιτικής, θύματα αισθηματικών δραμάτων και άλλοι πολλοί.

Η πρόσφατη κρίση άπλωσε τα σκοτεινά φτερά της πάνω σε οικογένειες και ομάδες, κάνοντας ακόμη δυσκολότερη τήν, έτσι κι αλλιώς, δύσκολη ζωή, και την απελπισία απόγνωση. Σε τέτοιες ώρες κάποιοι που "έχουν ακόμη φιλότιμο" –δυστυχώς υπάρχουν και άλλοι που καμαρώνουν για τις ανοησίες τους– θεωρούν το φορτίο των ευθυνών τους βαρύ, βαρύτερο από τη δύναμή τους να το σηκώσουν, και σε μια τάση φυγής από τα προβλήματα, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει στο περιβάλλον τους κάποια χρήσιμη συμβουλή και συμπαράσταση, αποφασίζουν –κακώς, κάκιστα– να δώσουν τέρμα στη ζωή τους.

Ως εδώ όλοι ξέρουμε να εκφράσουμε την "κρίση" και την "ερμηνεία" μας, επειδή έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται... Αλλά μόνο ο Θεός ξέρει και μπορεί να μιλήσει γι' αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στο, όπως το λένε, απονενοημένο διάβημα... Και ονομάζουν αυτή την ενέργεια "απονενοημένη" –από το ρήμα απονέω = χάνω το νου μου– επειδή κανείς δεν προχωράει σ' αυτό με σώας τας φρένας (σωστό μυαλό), αφού ακόμη και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης πιέζει τον άνθρωπο να διασώσει και όχι να καταστρέψει τη ζωή του.

Το χειρότερο στο πρόβλημα που εξετάζουμε εδώ είναι πως όσοι και αν είναι εκείνοι που τελικά φτάνουν να πραγματοποιήσουν αυτή την πράξη καταστρέφοντας τον εαυτό τους και, τις πιο πολλές φορές, πολλούς από τους γύρω τους, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που χωρίς να φτάνουν στην πραγμάτωση της σκέψης τους, βασανίζονται αδιάκοπα από τάσεις ή σκέψεις αυτοκτονίας. Άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη ή άλλες σοβαρές ψυχολογικές/ψυχιατρικές παθήσεις, συχνά εκδηλώνουν τέτοια εικόνα, ευτυχώς όμως χωρίς να φτάνουν ως το τέλος...

Αλλά υπάρχει και ένα άλλο βήμα στη ζωή, που κανείς δεν το ονόμασε "απονενοημένο", επειδή, ατυχώς, συμβαίνει στους περισσότερους, που χωρίς να είναι η αυτοκτονία, δηλαδή η ηθελημένη αυτοκαταστροφή της ζωής, είναι η αυτοκτονία ή η ηθελημένη απώλεια της σκέψης. Με αφορμή τούτο το "λογοπαίγνιο" καλούνται οι αναγνώστες να αναλογιστούν πόσοι γύρω τους έχουν κάνει αυτό που δεν έπρεπε – δηλαδή "αυτοκτόνησαν τη σκέψη τους".

[Και μόνο το γεγονός ότι εσείς διαβάζετε τούτο το περιοδικό, είναι ενδεικτικό ότι διατηρείτε ακόμη το δικαίωμα της σκέψης και το μέγα προνόμιο της λογικής, που ο Θεός χάρισε αποκλειστικά στο μοναδικό ον που ποίησε «κατ' εικόνα Θεού». Αν ωστόσο τούτο το κείμενο έφτασε στα χέρια σας μέσω κάποιου άλλου, παρακαλούμε κι εσάς επίσης να αναλογιστείτε σοβαρά τις απόψεις του.]

Ο πανάγαθος Θεός όποτε απευθύνθηκε στους ανθρώπους, ποτέ δεν είπε το ανόητο «πίστευε και μη ερεύνα». Ποτέ δεν είπε, βάλε στην άκρη το νου και τη σκέψη σου. Ποτέ δεν είπε κλείσε τα μάτια σου και πέσε στο κενό. Αντίθετα, από την πρώτη στιγμή στον Παράδεισο της Εδέμ, τότε που είπε στους Πρωτόπλαστους να μην φάνε από τον απαγορευμένο καρπό, τους εξήγησε την αιτία της εντολής: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού· διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γέν. 2/β/17).

Μην το φας όχι επειδή εγώ έχω κάποιο καπρίτσιο ή παραξενιά, ούτε επειδή θέλω να σε στερήσω από κάτι σπουδαίο ή να σε βασανίσω, αλλά επειδή υπάρχει κίνδυνος για σένα και τη ζωή σου. Μην δοκιμάσεις να παραβείς τη συμβουλή μου επειδή το αποτέλεσμα θα είναι θανάσιμο και σου το λέω για να το λάβεις σοβαρά υπόψη σου: «Καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».

Έκτοτε, όταν ο Θεός απευθύνεται στον άνθρωπο, συχνά χρησιμοποιεί το ρήμα «συλλογίσθητε» και άλλα παρόμοια, με τα οποία τον καλεί πριν αποφασίσει τι θα κάνει και πώς θα ανταποκριθεί στα λεγόμενα του Θεού. Πρώτα να σκεφτεί, να προβληματιστεί, να συγκρίνει, και ύστερα από κρίση να καταλήξει σε απόφαση.

Σε μια αρχαία εποχή, όπου οι άλλες θρησκείες δεν υπολόγιζαν διόλου τον οπαδό τους και μόνο διέταζαν τυφλή υποταγή στις διάφορες και πολύ συχνά ανόητες μυθολογίες, ο Θεός απευθύνεται στον Ισραήλ και λέει:  «Ιδού, εγώ έθεσα ενώπιόν σου σήμερον την ζωήν και το αγαθόν, και τον θάνατον και το κακόν» Δευτ. 30/λ/15. Τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη. Αναλογισθείτε τις ευθύνες σας, αποφασίστε μόνοι σας.

Το ίδιο και στην Καινή Διαθήκη. Ο Χριστός καλεί τους ανθρώπους να πράξουν ελεύθερα: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή» (Ματθ. 16/ις/24).

Ιδού ενδεικτικά και δύο άλλα εδάφια από την Επιστολή προς Εβραίους, όπου διαβάζουμε: «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού, των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών» και «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες» (Εβρ. 13/ιγ/7,17).

Παρατηρούμε αμέσως ότι στο πρώτο χωρίο καλεί τους πιστούς να προσέχουν «το αποτέλεσμα του πολιτεύματος» εκείνων που πρέπει να τιμούν. Δεν τους καλεί να τιμούν άκριτα τον α ή τον β, αλλά αφού προηγουμένως γνωρίζουν και αναγνωρίζουν τη διαγωγή τους και την προκοπή τους στα πνευματικά θέματα. Το ίδιο και στο δεύτερο χωρίο, όπου δεν τους καλεί να υπακούνε τυφλά ό,τι λένε εκείνοι που βρίσκονται σε κάποια θέση προβολής, αλλά εφόσον «πείθονται». Δηλαδή απαιτείται από τον δάσκαλο να πείσει και όχι να δίνει εντολές τις οποίες οι άλλοι πρέπει να εκτελούν ως άβουλα όργανα. Πρέπει πρώτα να εξηγεί τι είναι αυτό που τους είπε, γιατί το είπε, πού αποσκοπεί, τι αποτέλεσμα αναμένεται να προκύψει.

Ποτέ ο Θεός δεν λέει  να κάνεις ό,τι σου λένε, χωρίς να έχεις καταλάβει το γιατί. Ποτέ δεν λέει να ακολουθείς τυφλά ανθρώπους, όποιοι και αν είναι αυτοί, ακόμη και αν έχουν εξουσίες και αξιώματα σε εκκλησιαστικά συστήματα.

Σήμερα, στον καιρό της κοινωνικής καταπίεσης και της καταδυνάστευσης των ΜΜΕ και των κάθε μορφής εκπροσώπων του αντίχριστου πνεύματος, ο πιστός του Χριστού πρέπει να δώσει κάθε αγώνα υποστηρίζοντας την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ που του χάρισε ο Θεός.

Ο Παύλος έκανε ανάλογο αγώνα στην εποχή του, εξαιτίας διαφόρων ψευδαδέλφων που είχαν εισχωρήσει μέσα στις εκκλησίες «διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου» (Γαλ. 2/β/4-5).

Αν και οι καιροί διαφαίνονται αρνητικοί για την εκκλησία και τους πιστούς, ο Χριστιανός καλείται να μην γίνει δούλος ανθρώπων και να προσέχει ώστε κανείς να μην τον υποτάξει σε πνευματική δουλεία. «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας» (Γαλ. 5/ε/1).

Πολύ περισσότερο καλείται να προσέχει μήπως ο ίδιος πέσει –από απροσεξία ή αδιαφορία του– στην αυτοκτονία της σκέψης του. |