???

Απαντήσεις σε απορίες

Η επιγραφή του Σταυρού
και η θεοπνευστία της Βίβλου

ΑΠΟΡΙΑ

Και τα τέσσερα Ευαγγέλια, αναφέρονται στην επιγραφή που τοποθετήθηκε επάνω στον Σταυρό του Ιησού, αλλά υπάρχουν διαφορές στη διατύπωση, όπως φαίνεται στο πλαίσιο.

Γιατί λοιπόν δεν έγραψαν όλοι οι Ευαγγελιστές το ίδιο κείμενο, δεδομένου ότι εδώ δεν είχαν να κάνουν με ένα προφορικό λόγο αλλά με συγκεκριμένη γραπτή πηγή που δεν αλλοιώνεται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Εκείνοι που πιστεύουν στην κατά λέξη (και κατά γράμμα) θεοπνευστία των Αγίων Γραφών, εδώ έχουν σοβαρό πρόβλημα, επειδή δεν μπορούν να δείξουν καμία από αυτές τις "γραφές" ως πλήρη, αυθεντική και, συνεπώς, μοναδική θεόπνευστη.

Εντούτοις, αν σχηματίζαμε μία σύνθεση από όλες αυτές τις εκδοχές, θα καταλήγαμε στο εξής: «Ούτος εστίν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο Βασιλεύς των Ιουδαίων».

Προφανώς, εκείνο που ενδιέφερε τους συγγραφείς των Ευαγγελίων, δεν ήταν η "κατά γράμμα" απόδοση της επιγραφής, αλλά η έννοια που μετέφερε το κείμενο και, όντως, αν συγκρίνουμε τις 4 διαφορετικές αποδόσεις της επιγραφής, διαπιστώνουμε πως, επί της ουσίας, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ, αφού όλες αποδίδουν σωστά και πιστά το ίδιο νόημα.

Αυτό πρέπει να γίνει μάθημα για ορισμένους –και τους οπαδούς τους– οι οποίοι είναι έτοιμοι να διαρρήξουν κάθε αδελφική σχέση με αφορμή μια παρωνυχίδα από το κείμενο της Βίβλου, στην ύπαρξη ή απουσία της οποίας στηρίζουν την "αλήθεια" τους.

Στην ακραία αυτή θέση συνήθως παρασύρονται από το λόγο του Κυρίου Ιησού, ότι «Αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα» (Ματθ. 5/ε/18). Εάν βεβαίως αυτός ο λόγος εκληφθεί ως απόλυτη αρχή όσον αφορά την τύχη ενός από τα 21 γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου, τότε πολλά θα μπορούσε να πει κανείς και να ερωτήσει, όπως π.χ. τι συμβαίνει στις πολυάριθμες εκείνες περιπτώσεις όπου μεταξύ των αρχαίων χειρογράφων υπάρχουν από λίγες και επουσιώδεις διαφορές μέχρι και προσθήκες ή αφαιρέσεις ολόκληρων χωρίων και περικοπών;

Αν ο λόγος του Κυρίου έπρεπε να εκληφθεί με απόλυτο τρόπο, τότε όλα κρέμονται από τα λάθη, τις παραλήψεις ή και τις σκόπιμες αλλοιώσεις των ιερών κειμένων από κάποιους κακόβουλους. Πρέπει, λοιπόν, να συμπεράνουμε ότι εφόσον έγιναν στο ιερό κείμενο κάποιες αλλοιώσεις, αυτό ανατρέπει την αξία του Νόμου του Θεού; Μη γένοιτο!

Όταν μελετούμε τις ιερές Γραφές, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε τον τρόπο που μιλούσαν και έγραφαν εκείνοι οι άνθρωποι στην εποχή τους και στη γλώσσα τους. Πολλές φορές και άλλοι, όπως και ο ίδιος ο Κύριος, χρησιμοποίησαν τον ραβινικό τρόπο έκφρασης, που συχνά στηριζόταν σε υπερβολικές εκφράσεις προκειμένου να τονιστεί μία αλήθεια ή διδαχή.

Ως παράδειγμα αναφέρουμε το λόγο του Κυρίου «Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Λουκ. 14/ιδ/26). Θα ήταν ποτέ δυνατόν για τον Κύριο που νομοθέτησε το «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα· και, Ο κακολογών πατέρα ή μητέρα εξάπαντος να θανατόνηται» (Ματθ. 15/ιε/4), εδώ να καλεί τους ακόλουθούς Του ΝΑ ΜΙΣΟΥΝ εκείνους που σύμφωνα με το Νόμο έπρεπε να αγαπούν; Αν είναι δυνατόν. Όμως αυτή η υπερβολή, χρησιμοποιείται εδώ, όπως και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, όχι για να ακυρώσει άλλους νόμους αλλά μόνο για να τονίσει τη σοβαρότητα του λόγου που μόλις λαλήθηκε.

Συνεπώς, η αξία των λόγων του Κυρίου δεν εξαρτάται από το οποιοδήποτε τυπογραφικό λάθος στις σελίδες της Βίβλου σας, αλλά από την ΠΙΣΤΟΤΗΤΑ και ΑΞΙΑ και ΔΥΝΑΜΗ του ίδιου του Θεού, ο οποίος –με ή χωρίς λάθη– θα φροντίσει ώστε «ο λόγος Του ο εξερχόμενος εκ του στόματός Του· δεν θέλει επιστρέψει εις αυτόν κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά Του και θέλει ευοδωθή εις ό,τι τον αποστέλλει» (Ησ. 55/νε/11).

Ο γράφων είχε κάποτε έναν πνευματικό δάσκαλο που επέμενε πολύ σ' αυτή την προσήλωση στο "γράμμα" του κειμένου, και όχι σπάνια ΕΧΑΝΕ την ουσία του. Κάποιοι άλλοι έστησαν ολόκληρες διδασκαλίες με βάση το χαρακτηρισμό της μελλοντικής Βασιλείας που ο μεν Ματθαίος, που έγραψε για τους Ιουδαίους, σπάνια αποκαλεί «του Θεού» και αντ' αυτού χρησιμοποιεί τον όρο «των ουρανών», κάτι που ουδέποτε κάνουν οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές.

Όταν λοιπόν μελετούμε τις Άγιες Γραφές, καλό είναι να προσέχουμε ώστε να κατανοούμε το νόημα και το μήνυμα εκείνων που διαβάζουμε, χωρίς να επηρεαζόμαστε από ανούσιες και ανώφελες λεπτομέρειες του κειμένου, που προέκυψαν από τις κάθε μορφής ατέλειες των συγγραφέων και αντιγραφέων, χωρίς όμως να μπορούν να μειώσουν την αξία του ιερού κειμένου. |