???

Πολιτικά

Ποιος κυβερνά τον κόσμο μας;

Με τον κόσμο να παραπαίει σε μια θάλασσα αναποφασιστικότητας, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: –Ποιος είναι υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν και, επιτέλους, ποιος κυβερνά τις υποθέσεις μας;

Νιώθουμε συχνά ότι δεν έχουμε κανέναν έλεγχο στη ζωή μας. Οι αποφάσεις που μας επηρεάζουν αρνητικά, –τόσο προσωπικά όσο και σε εθνικό επίπεδο– συνήθως λαμβάνονται σε μυστικά συμβούλια αγνώστων προσώπων και τις περισσότερες φορές ερήμην μας. Έτσι για παράδειγμα οι εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ελλάδα και την Ιταλία αντικαταστάθηκαν εσχάτως από διορισμένες, που δεν εκλέχτηκαν από το λαό, ενώ οι Υπουργοί ομολογούν ότι ψηφίζουν τους νόμους και τις διεθνείς συμβάσεις ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ...

Έγραψε ένας ιστορικός: «Οι Δυτικές χώρες κυβερνιούνται από ηγέτες που στο ελάχιστο μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της ώρας. Η κρίση ηγεσίας σε όλο τον δυτικό κόσμο αποτελεί σήμερα την μεγαλύτερη πρόκληση». Ζώντας σε παρόμοιες καταστάσεις, ο Ψαλμωδός έγραψε: «Έβλεπον εις τα δεξιά και παρετήρουν, και δεν υπήρχεν ο γνωρίζων με· καταφύγιον εχάθη απ' εμού, δεν υπήρχεν ο εκζητών την ψυχήν μου [κανένας που για τη ζωή μου να νοιαστεί–ΝΔΜ]» (Ψαλμ. 142/ρμβ/4). Καθώς διαπιστώνουμε την ολοφάνερη απουσία αποτελεσματικής ηγεσίας, συχνά μάς κυριεύει μια αίσθηση αδυναμίας.

Από την άλλη πλευρά, όπου υπάρχει ισχυρή ηγεσία, (όπως π.χ. στη Γερμανία), συχνά αυτή είναι αυταρχική, σκληρή, καταπιεστική και, μάλλον, υπάρχει για να εξυπηρετεί συμφέροντα των κυβερνόντων και όσων σκιωδώς υπάρχουν και κινούνται πίσω από αυτούς. Έτσι είδαμε και τη λεγόμενη “Αραβική Άνοιξη”, όπου κάποια άγνωστη μηχανή, μάλλον ισλαμιστών, που κατά πάσα πιθανότατα εργάζονταν αρκετό διάστημα πριν, έφερε την ανατροπή καθεστώτων και ηγεσιών μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ποιος τους οδήγησε, ποιος τους εξόπλισε, ποιος είχε έτοιμα τα σχέδια για τη διάδοχη κατάσταση;

Βαυκαλιζόμαστε εντούτοις, ότι ζούμε σε δημοκρατίες... Αλλά ο ρόλος της ηγεσίας σε μια δημοκρατική χώρα, που όπως εύστοχα έχει ειπωθεί είναι «η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης - αν εξαιρέσουμε όλες τις άλλες που είναι χειρότερες», με δεδομένο το πλήθος και την ποικιλία των επιθυμιών των διαφόρων πολιτών και ομάδων που προκαλεί χάος, είναι να εξισορροπεί τη θεωρία με την πρακτική, κάνοντας το κράτος να λειτουργεί με το ελάχιστο δυνατό ποσοστό δυσαρέσκειας στους πολίτες, αφού είναι πλέον ή βέβαιο ότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι δυσαρεστημένοι που "δεν έγινε το δικό τους".

Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να ευχαριστήσει τους πάντες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η εκλογή της εξαρτάται από τους ψηφοφόρους που της έδωσαν την ψήφο τους αποβλέποντας σε σκοπούμενο ατομικό συμφέρον και με βάση πολλές και αμφίβολες υποσχέσεις. Όμως ένα κράτος δεν μπορεί να κυβερνηθεί με ηγεσίες που υπάρχουν μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν προσωπικά, οικογενειακά και κομματικά συμφέροντα και φιλοδοξίες. Τέτοια καθεστώτα τείνουν να εκφυλιστούν είτε σε συστήματα διαφθοράς είτε σε υποκρυπτόμενα δικτατορικά, που στήθηκαν από λίγους για λίγους. Καθώς όμως μέσα στον άνθρωπο υπάρχει ο πόθος της ελευθερίας, οι λαοί που υποφέρουν από την καταπίεση συχνά οδηγούνται σε εξέγερση με συνέπειες θύματα και υλικές καταστροφές, όπως στις μέρες μας βλέπουμε τη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Συρία κ.λπ.

Σε προηγούμενους αιώνες σηκώθηκαν μεγάλοι ηγέτες –συχνά και σε δύσκολες περιόδους– που προσπάθησαν να κάνουν κάτι για το κοινό καλό, όμως τα αντικρουόμενα συμφέροντα –πολιτικά, ατομικά, θρησκευτικά– αντιτάχτηκαν και έφεραν την ανατροπή τους... και η αναμενόμενη σωτηρία δεν ήρθε ποτέ. Πού είναι τώρα όλοι αυτοί; Τα λόγια του Δημιουργού μέσω του Ησαΐα ηχούν στ' αυτιά μας: «Η σοφία των σοφών [του κόσμου] θέλει χαθή και η σύνεσις των συνετών αυτού θέλει κρυφθή» (Ησ. 29/κθ/14). Έτσι, αν και δεν ακολούθησαν ακριβώς τα ίδια βήματα με το λαό Ισραήλ, τα έθνη του κόσμου φέρουν τα ίδια σημάδια φθοράς και έκπτωσης αξιών, ώστε να ταιριάζει ο άλλος προφητικός λόγος: «Όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη η καρδία κεχαυνωμένη· από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα» (Ησ. 1/α/5-7). Πού θα βρεθεί λοιπόν άξιος να κυβερνήσει;

Εκείνος που δεν πιστεύει, νομίζει πως πρέπει να εργαστεί ο ίδιος για τη σωτηρία του, και να επηρεάσει κατά το δυνατό τη ροή των γεγονότων με τις δικές του προσπάθειες. Οι άνθρωποι νομίζουν πως αυτοί κινούν τους μοχλούς της εξουσίας. Να θυμίσουμε ένα σύνθημα που πριν μερικά χρόνια αντηχούσε σε όλη τη χώρα: «Το [τάδε κόμμα] στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία». Αλλά τα κόμματα αλλάζουν και οι κυβερνήσεις πέφτουν, οι δε πολίτες νομίζουν πως την άλλη φορά θα μπορέσουν να αντιστρέψουν το ρεύμα της ιστορίας με τη δύναμη της ψήφου τους... Οποία παραπλάνηση! Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με άδεια του Ουρανού, επειδή όπως θα δούμε στη συνέχεια, τον έλεγχο της κατάστασης τον έχει ο Θεός.

Αυτό το κατάλαβε με σκληρό τρόπο ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ (7ος αιώνας π.Χ.), ο οποίος ύστερα από την περιπέτεια της ζωής του, που καταγράφεται στο βιβλίο του Δανιήλ, έγραψε: «[Ο Θεός] κατά την θέλησιν αυτού πράττει εις το στράτευμα του ουρανού και εις τους κατοίκους της γης, και δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες;» (Δαν. 4/δ/35). Αυτός ο λόγος βεβαιώνει πως η κυριαρχία ανήκει στον Θεό, που είναι ο Διαχειριστής των παγκόσμιων γεγονότων. Αυτός εγκαθιστά και ανατρέπει τις κυβερνήσεις των εθνών: «Αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς και γνώσιν εις τους συνετούς» (Δαν. 2/β/21).

Ο πιστός οφείλει να ξέρει ότι η ιστορία και τα γεγονότα –είτε καλά φαίνονται είτε άσχημα– βρίσκονται κάτω από έλεγχο. Δεν είμαστε καρυδότσουφλα σε μια μανιασμένη θάλασσα, ούτε ταξιδεύουμε πάνω σε κάποιο πλοίο που κατευθύνεται στην καταστροφή –όπως πρόσφατα το «Costa Concordia» στην Ιταλία, που ναυάγησε εξαιτίας της αναξιότητας και αδιαφορίας του πλοιάρχου του– αλλά είμαστε ασφαλείς γνωρίζοντας ότι «Ο Θεός ο αιώνιος είναι καταφυγή, και υποστήριγμα οι αιώνιοι βραχίονες» (Δευτ. 33/27).

Γράφει ο Ψαλμωδός: «Απ' αρχής είναι εστερεωμένος ο θρόνος σου· από του αιώνος συ είσαι» (Ψαλμ. 93/2). Ο Θεός είναι Κύριος του παρελθόντος^ ήταν εκεί πριν από την αρχή, μα η ενεργή παρουσία Του είναι συνεχής σε όλα τα περασμένα χρόνια και τώρα. Όταν αυτό ήταν αναγκαίο, όταν «είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας», ο Θεός παρενέβη και εξασφάλισε την επιβίωση της ανθρωπότητας ξεκινώντας τον κόσμο από την αρχή μέσω μιας οικογένειας ανθρώπων που πίστευαν σ' Αυτόν (Γέν. 6/ς/5,8).

Αλλά ο Θεός δεν παρέχει την προστασία Του χωρίς προϋποθέσεις. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Ισραήλ είχε βυθιστεί σε βαθιά ηθική και πνευματική πτώση, ο Θεός μπήκε πάλι σε δράση. Αφού οι προειδοποιήσεις Του περνούσαν απαρατήρητες, έκφρασε την ετυμηγορία Του μέσω του Προφήτη: «Εσάς μόνον εγνώρισα εκ πάντων των γενών της γης· διά τούτο θέλω σας τιμωρήσει διά πάσας τας ανομίας σας» (Αμώς 3/γ/2). Ο Κύριος μέσω του ίδιου Προφήτη αποκαλύπτει στη συνέχεια εκείνο που κανείς δεν σκεπτόταν ούτε θα ήθελε να παραδεχτεί: «Εγώ έτι σας έδωκα πείναν εν πάσαις ταις πόλεσιν υμών και έλλειψιν άρτου εν πάσι τοις τόποις υμών, [...] και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, [...] σας επάταξα με ανεμοφθορίαν και ερυσίβην· [...] εξαπέστειλα εφ' υμάς θανατικόν κατά τον τρόπον της Αιγύπτου [...] σας κατέστρεψα, καθώς ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και εγείνετε ως δαυλός απεσπασμένος από της πυρκαϊάς, και δεν επεστρέψατε προς εμέ, λέγει Κύριος» (Αμώς 4/δ/6-11).

Πολλοί σύγχρονοι θρησκευόμενοι δεν θα ήθελαν ούτε να ακούσουν ότι ο Κύριος θα μπορούσε να δράσει έτσι. Στη σκέψη τους ο Θεός είναι “Θεός αγάπης και ελέους” –και όντως είναι– όμως η δικαιοσύνη του Θεού δεν είναι παιχνιδάκι στα χέρια του ανθρώπου ούτε ο Κύριος μπορεί να «εμπαίζεται» (Γαλ. 6/ς/7).

Μέσω του προφήτη Ησαΐα ο Κύριος είχε προειδοποιήσει για τις κρίσεις αυτές πάρα πολλά χρόνια πριν. Επιπλέον όμως αναφέρθηκε και στη συνέχεια της ιστορίας, αποκαλύπτοντας πως η κρίση Του δεν θα άφηνε ατιμώρητο ούτε το έθνος των Ασσυρίων: «Ουαί εις τον Ασσύριον, την ράβδον του θυμού μου, αν και η εν τη χειρί αυτού μάστιξ ήναι η οργή μου. Θέλω αποστείλει αυτόν επί έθνος υποκριτικόν, και θέλω δώσει εις αυτόν προσταγήν κατά του λαού του θυμού μου, διά να λαφυραγωγήση λάφυρα και να λεηλατήση λεηλασίαν και να καταπατήση αυτούς ως τον πηλόν των οδών» (Ησ. 10/ι/5-6). Έτσι διαπιστώνουμε ότι χωρίς προσωποληψία ο Θεός ασκεί έλεγχο στο λαό των σχεδίων Του, αλλά στη συνέχεια και στο λαό που χρησιμοποίησε ως μαστίγιο στα χέρια Του, το οποίο τιμώρησε για την σκληρή χρήση της απάνθρωπης στρατιωτικής του δύναμης.

Αργότερα, στον ΣΤ~ αιώνα π.Χ., ήρθε η σειρά να εξοριστεί το βασίλειο του Ιούδα στη Βαβυλώνα για 70 χρόνια και ο Θεός, μιλώντας 150 χρόνια πριν, αποκάλυψε μέσω του Ησαΐα ότι είχε ήδη διαλέξει εκείνον που θα ήταν το εργαλείο Του, –αυτή τη φορά όχι για κρίση αλλά για την αποκατάστασή τους– τον βασιλιά των Περσών Κύρο, που η αυτοκρατορία του διαδέχθηκε τη Βαβυλωνιακή. Μάλιστα τον ανέφερε ονομαστικά: Και φυσικά, έγινε έτσι ακριβώς όπως προφητεύτηκε και όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του Έσδρα, όταν «διήγειρεν ο Κύριος το πνεύμα του Κύρου βασιλέως της Περσίας» για να εκτελέσει τους θείους σκοπούς (Ησ. 45/με/1,6-7,13, Έσδ. 1/α/1).

Τα έθνη σήμερα βρίσκονται σε αναταραχή. Τον Ιούλιο που πέρασε, ύστερα από χρόνια εμφυλίου πολέμου, το Ν. Σουδάν κήρυξε την ανεξαρτησία του και χωρίστηκε από το Σουδάν. Έτσι  έγινε το 54ο κράτος της Αφρικής. Πριν από λίγες δεκαετίες τα Βαλκάνια και η Ανατολική Ευρώπη μοιράστηκαν από την αρχή. Από το 1990 μέχρι σήμερα δημιουργήθηκαν 29 νέα ανεξάρτητα κράτη! Ένα πνεύμα ανεξαρτησίας σαρώνει τον κόσμο, δυστυχώς, συνοδευμένο από βία και χάος.

Ο απόστολος Παύλος εξήγησε όλα αυτά μιλώντας στον Άρειο Πάγο της αρχαίας Αθήνας: «[Ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, διά να κατοικώσιν εφ' όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17/ιζ/26). Δηλαδή, ακόμη και τα εθνικά σύνορα –αδιάφορο πώς εμείς νομίζουμε ότι διαμορφώθηκαν– στην ουσία καθορίζονται από τον Θεό! Το αίτημα της Κυριακής Προσευχής «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης» (Ματθ. 6/ς/10) προφανώς εκπληρώνεται κατά κάποιο τρόπο ακόμη και όταν εμείς δεν το διακρίνουμε.

Ο Θεός λειτουργεί με μυστηριώδεις τρόπους. Υπάρχει ένας πνευματικός αόρατος κόσμος, που ελέγχεται από τον Θεό με σκοπό να υλοποιηθούν τα θεία σχέδια που καθορίστηκαν πριν από την πλάση του ανθρώπου. Κανένας άνθρωπος, κανένα πολιτικό ή στρατιωτικό σύστημα, κανένα αντίθετο πνεύμα, δεν μπορεί να ματαιώσει αυτό το σκοπό. Είναι ο σκοπός που γεννήθηκε από την αγάπη Του για μας: «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8/η/38-39).

Αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του άρθρου ότι εμείς οι άνθρωποι συχνά απορούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας χωρίς να μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Ο Χριστός προφήτευσε ότι «θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις, και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα» (Λουκ. 21/κα/25). Τα λόγια αυτά επαληθεύονται ξανά και ξανά. Όμως οι πιστοί δεν είμαστε έρμαια σε όποια τυφλή τύχη, αλλά είμαστε στα ασφαλέστερα και ισχυρότερα χέρια.

Ο Ιησούς προειδοποίησε για τα προβλήματα που θα εξελίσσονταν στη γη μετά την ανάληψή Του. Επίσης ότι αυτό θα έφτανε στο χειρότερο, λίγο πριν την επιστροφή Του. Αλλά συνόδεψε την πρόβλεψή Του με την υπόσχεση ότι θα περιορίσει αυτή την ταραγμένη εποχή καθώς, όπως είπε, «αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ» (Ματθ. 24/κδ/22).

Ο Θεός, λοιπόν, δεν είναι απών αλλά συμμετέχει ενεργά στις ανθρώπινες υποθέσεις. Γι' αυτό Τον εμπιστευόμαστε και Τον δοξάζουμε! |