Από τον Τύπο πληροφορηθήκαμε πως στην Κρήτη αφθονούν τα νυκτερινά κέντρα με θρησκευτικές ονομασίες όπως "Νυν και αεί", "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε", "Ναός", "Βίβλος" κ.λπ. Αυτό ανάγκασε τον Μητροπολίτη κ. Κύριλλο να προβεί σε διαμαρτυρίες προς τις αρχές με αποτέλεσμα την έκδοση προσωρινής διαταγής που επιβάλει την αφαίρεση ή την κάλυψη αυτών των επιγραφών από αυτά.

Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς για το φαινόμενο και τις αιτίες του, αλλά δε θα μπορούσε να φανταστεί την αντίδραση του ιδιοκτήτη κάποιων από αυτά, που υποστήριξε σε Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι

"η Εκκλησία πρέπει να είναι ευγνώμων επειδή με τον τρόπο αυτό εισάγουμε βιβλικές μνήμες και αξίες στη διασκέδαση της νυχτερινής ζωής"

Βέβαια σε μια χώρα που η Εκκλησία δεν κάνει το καθήκον της απέναντι στους νέους, φυσικό είναι για τον Διάβολο να εκμεταλλευτεί το κενό για την εξυπηρέτηση των δικών του σκοπών.

"Μιλήστε στα παιδιά σας για τα ναρκωτικά, πριν το κάνουν κάποιοι άλλοι", έλεγε ένα σύνθημα του αντιναρκωτικού αγώνα. Το ίδιο παραλλαγμένο θα ταίριαζε και για την μητέρα Εκκλησία: "Μιλήστε στα παιδιά σας για τη Βίβλο και την Εκκλησία πριν το κάνουν κάποιοι άλλοι".

Το χειρότερο, βέβαια, είναι πως οι ιδιοκτήτες των εν λόγω νυκτερινών κέντρων, το προσωπικό και οι θαμώνες τους θεωρούνται αυτοδίκαια "Ελληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί", σε πολλά από αυτά μάλιστα θα έχει γίνει και "αγιασμός", κατά τα καθιερωμένα...

Η Κρήτη δεν ανήκει στην αρμοδιότητα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, ευχόμαστε, ωστόσο, να δείξει κι αυτή άλλο πνεύμα στη νέα περίοδο που εισήλθε η Ελλαδική Εκκλησία. Εκτός κι αν το διευθυντήριο των Βρυξελλών κρίνει πως δεν πρέπει να επεμβαίνει σε επαγγελματικές υποθέσεις...

Είκοσι πέντε μαύρα χρόνια συμπληρώθηκαν αυτό το χρόνο (22 Ιανουαρίου) από την αποφράδα ημέρα που εγκρίθηκε στις ΗΠΑ η ελεύθερη πραγματοποίηση εκτρώσεων - για ν' ακολουθήσουν στη συνέχεια και πολλές άλλες χώρες (και η ψωροκώσταινα), μιμούμενες ως κοινές μαϊμούδες το παράδειγμα της "υπερδύναμης". Όχι βέβαια πως πριν δεν γίνονταν παρόμοια εγκλήματα, όμως από τότε μπορούν να γίνονται με τις ευχές, την ευλογία και τις δαπάνες του κράτους. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε το περιοδικό "Ο Ερευνητής" (Ιαν.-Μαρ. 98):

«Ο πόλεμος των αμβλώσεων στην Ελλάδα έχει πάρει κολοσσιαίες διαστάσεις ... ο μέσος όρος εκτρώσεων κάθε χρόνο σύμφωνα με κάποιες στατιστικές ανέρχεται σε περίπου 300.000! Αυτό σημαίνει 22.000 εκτρώσεις κάθε μήνα ή, για να το μεταφράσουμε σε ημερήσια βάση (με 22 εργάσιμες μέρες το μήνα): 1.000 εκτρώσεις την ημέρα!!! ... Αν λάβουμε υπόψη μας ότι έχουμε μόνο 100.000 γεννήσεις το χρόνο, τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε 3 εκτρώσεις στις 4 εγκυμοσύνες!!! Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη αντιστοιχία εκτρώσεων/εγκυμοσυνών παγκόσμια (...μια ακόμα θλιβερή πρωτιά της χώρας μας). Από τα 4 έμβρυα μόνο το ένα γλυτώνει, τα άλλα τρία στερούνται του δικαιώματος της ζωής!»

«Δεν σκεφτόμαστε τη ζωή που μέλλει να έρθει στον κόσμο, αλλά το δικό μας πρόβλημα που ανακύπτει με την απρόσμενη εγκυμοσύνη: Τι θα γίνει με ΜΕΝΑ, τι θα πουν για ΜΕΝΑ, τι θα κάνω ΕΓΩ, πώς θα μπορέσω ΕΓΩ, πώς θα ζήσω ΕΓΩ! ΕΓΩ... Για τον ΑΛΛΟΝ, γι' ΑΥΤΟΝ που βρίσκεται ΜΕΣΑ; Τι να γίνει; Θα πρέπει να θυσιαστεί για να μπορέσω ΕΓΩ... Πρόκειται λοιπόν για μια θυσία στο Εγώ, για μια ανθρωποθυσία στο Εγώ, ή από θρησκευτική άποψη θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια θυσία στον Θεό του Εγώ, που ξέρουμε ποιος είναι...»

Αφού όμως ο πόλεμος συνεχίζει ασταμάτητος, ασταμάτητη πρέπει να είναι και η άμυνα των φίλων της ζωής!

Για την ίδια θλιβερή επέτειο η εφημερίδα "Καθολική" (17-3-97) έγραψε:

«Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί σε πολλές χώρες, όπου πιστεύεται ότι καμία ανθρώπινη αρχή δεν έχει εξουσία να αφαιρέσει ζωή ανθρώπου. Αλλά ακόμη και εκεί όπου δεν έχει καταργηθεί εκτελείται ελάχιστα, και μάλιστα υπό τη γενική κατακραυγή. Μόνον ένα είδος θανατικής ποινής εξακολουθεί να ισχύει αδιαμαρτύρητα και ελεύθερα, αν και έτσι γίνονται εκατομμύρια εκτελέσεων κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη. Είναι η θανατική ποινή που ενεργείται με την έκτρωση. Το είδος τούτο θανατικής ποινής διαφέρει από τα άλλα. Εκεί εκτελούνται μεγάλοι εγκληματίες για πράξεις σοβαρότατες, και κρίνεται ότι η εκτέλεσή των θα σωφρονίσει άλλους. Εδώ θανατώνονται άνθρωποι αθώοι, των οποίων μοναδικό "έγκλημα" είναι ότι συνελήφθησαν εν γαστρί επειδή έτσι θέλησαν οι γονείς των για να έχουν τέλεια απόλαυση, και η θανάτωση των δεν σωφρονίζει κανέναν αλλά ενθαρρύνει στη διάδοση του εγκλήματος. Είναι λοιπόν η έκτρωση "ανθρωποκτονία εκ προθέσεως", αλλά η μόνη που δεν τιμωρείται επειδή κρίνεται χρήσιμη και στους νομοθέτες. Αν μπορούσε να αντισταθεί ή να διαμαρτυρηθεί το μελλοθάνατο πλασματάκι, το ανθρώπινο έμβρυο, εικόνα του Θεού, θα έλεγε μόνο "μανούλα μου, άσε με να ζήσω, δεν έκαμα τίποτε εγώ". Όμως δεν μπορεί, και γι' αυτή την αδυναμία του γίνεται αντικείμενο εκμεταλλεύσεως. Πάντοτε οι δυνατοί θα εκμεταλλεύονται τους αδυνάτους, ακόμη και μέχρι θανάτου...»

Αλλά υπάρχει τεράστιο πρόβλημα και με τις γυναίκες που για τον ένα ή άλλο λόγο αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να φτάσουν σ' αυτή την πράξη. Τι γίνεται μ' αυτές; Αποστολή μας δεν είναι να καταδικάζουμε ανθρώπους, και δεν το κάνουμε για κανέναν. Η κρίση των ανθρώπων ανήκει στον Θεό. Εμείς εδώ αναφερόμαστε στις πράξεις κι οι πράξεις έχουν τη σημασία και την βαρύτητά τους. Από την πλευρά του Θεού γνωρίζουμε μόνον ένα πράγμα, κι αυτό το λέμε, το γράφουμε και το διατυμπανίζουμε με κάθε μέσο: «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή^ ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή» (Παρ. 28/κη/13). Αυτό το μήνυμα δίνει ο λόγος του Θεού με πλείστους τρόπους. Αντί, λοιπόν, να κατακρίνουμε και να καταδικάζουμε στη συνείδηση τους σνανθρώπους μας, ας τους δείξουμε το δρόμο της μετάνοιας και της επιστροφής στον Θεό.

Κάθε μια, λοιπόν, και καθένας (επειδή συνήθως οι γυναίκες δεν είναι μόνες τους στην πράξη αυτή), που έπεσαν στο φοβερό αμάρτημα της έκτρωσης, καλούνται (α) ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ και (β) ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΝ το κακό. Τότε στο έλεος του Θεού, κάτω από το λυτρωτικό αίμα του Χριστού, θα βρουν τη συγχώρεση αλλά και τη δύναμη για να συνεχίσουν τη ζωή χωρίς ενοχές, προσδοκώντας την ημέρα της ανάστασης, όταν ο Θεός θα φέρει και πάλι στη ζωή όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που εμείς διαλέξαμε να τους στερήσουμε το δώρο της ζωής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ