Πίνακας περιεχομένων παρόντος τεύχους
Προσπαθούμε να διατηρούμε το ύφος και την ορθογραφία του πρωτότυπου.
Θρησκευόμενη Αμαρτία Από άρθρο του κ. Κ. Ποντίκη, στο περιοδικό «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ», Μάρτ. 07, σελ.57.
(...) Μεγάλος κίνδυνος για τους θρησκευόμενους είναι η έλλειψη της «απόλυτης Αγάπης». Της αγάπης για όλους τους ανθρώπους φίλους και εχθρούς. Αγάπη και ταπείνωση. Ο άσωτος με το ήμαρτον σώζεται, ο ευσεβής πρεσβύτερος μένει απέξω... Το κακό αυτό φαινόμενο του υποβόσκοντος φαρισαϊσμού δυστυχώς δεν περιορίζεται σε ατομικά μόνο επίπεδα. Επεκτείνεται και πέραν του ατομικού. Διάφορες ομάδες θεωρούν, πιστεύουν και προβάλλουν τους εαυτούς τους ως κατέχοντες μόνον αυτοί την αλήθεια και τη σωτηρία, και κατακρίνουν και υποτιμούν τους άλλους Χριστιανούς. Δυστυχώς το φαινόμενο υποβόσκει και μεταξύ των εκκλησιών όπου υπάρχουν διαφορές είτε δογματικές είτε αιρετικές έχουμε φαινόμενα τέτοιου φαρισαϊσμού. Πολλές τέτοιες «εκκλησίες» παρουσιάζονται ως κατέχουσες την αλήθεια και καυχώνται γι’ αυτό. (...)
Υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος της υπερτιμήσεως του εαυτού μας που οδηγεί στα βήματα του πρεσβύτερου αδελφού και στην απώλεια της σωτηρίας μας. (...) [Στις λειτουργίες επαναλαμβάνεται] τρεις φορές το «Κύριε σώσον τους ευσεβείς». Όσο και αν μερικοί σκανδαλίζονται γιατί μόνο τους ευσεβείς, [αυτό γίνεται] απλούστατα γιατί οι ευσεβείς κινδυνεύουν περισσότερο όταν έχουν την λανθασμένη γνώμη ότι αυτοί είναι καλοί και μάλιστα όταν συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλους, όπως ο Φαρισαίος. Και έτσι στερούνται της Αγάπης προς τον πλησίον αδελφό, παραβαίνοντας την μεγάλη αρετή της αγάπης προς τον πλησίον ακόμα και τον εχθρό. Και όποιος τηρήσει τον Νόμον όλον «πταίσει δε εν ενί γέγονε πάντων ένοχος». Εδώ είναι ό μεγάλος κίνδυνος του ευσεβούς. ΜΟΝΟ Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΩΖΕΙ...
Αληθινά όσα γράφει ο κ. Ποντίκης. Πόσοι όμως τα προσέχουμε; |
- Το θαύμα
Από το ηλεκτρονικό δελτίο «Πρόναος» (24-5-07) αντιγράφουμε το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο «Άνθρωπος μεθόριος» του Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικολάου:
Το θαύμα είναι καλό όχι γιατί θεραπεύει έναν, αλλά γιατί φανερώνει τον Θεό σε όλους. Διαφορετικά, αν το θαύμα ήταν μόνο μία «εύνοια» του Θεού σε κάποιον, θα ήταν αδικία. Δεν μπορεί ο Θεός κάποιους να θεραπεύει και στους υπολοίπους να κωφεύει. Όταν, όμως, κάτι θαυματουργικό συμβαίνει, έστω σε έναν, για μία φορά, το γεγονός της φανερώσεως του Θεού, που είναι μεθεκτό από όλους, καθιστά το θαύμα και δική μας προσωπική εμπειρία! Το παραμένον δεν είναι το θαύμα ως θεραπεία, αφού σύντομα ο θάνατος αναιρεί κάθε ευεργετικό αποτέλεσμα, αλλά η φανέρωση του Θεού. Τραγικό δεν είναι να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο δίχως θαύμα, αλλά να φύγουμε δίχως σημείο, δίχως να έχουμε την εμπειρία του Θεού μέσα μας».
Έχουμε αναφερθεί ξανά στον κ. Νικόλαο[*] και τον έχουμε δει σε εκπομπές της τηλεόρασης! Ο λόγος του γενικά ξεχωρίζει. Μακάρι να του έμοιαζαν και άλλοι! |
[*] http://www.tyxikos.gr/04-7-16.html
Ξανά ο λόγος για τα άμφια...
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από κάποια συζήτηση του π. Γ. Μεταλληνού στο ναό του Αγ. Αντύπα στο Γουδί, στις 13-10-05. Ολόκληρη η συζήτηση καταχωρείται στον ιστοχώρο www.oodegr.com/oode/orthod/ genika/ paradosi1.htm (Υπογραμμίσεις «Τ»)
Έχουμε, στη γλώσσα της θεολογίας, την παράδοση και τις παραδόσεις. Οι παραδόσεις είναι ιστορικά καθιερούμενες στάσεις ζωής, τρόποι ζωής, κ.τ.λ. Ανάλογα με τη χρήση που κάνουμε σ’ αυτά τα πράγματα δείχνουμε και την εσωτερικότητά μας. Διότι λένε πολλοί «Φορώ αυτά τα άμφια πολυτελή κ.τ.λ. για να τιμήσω το Χριστό». Υπάρχει η δυνατότητα να τιμήσει κανείς το Χριστό με απλούστερα άμφια. Δεν είπα ούτε βρόμικα, ούτε ξεσκισμένα, γιατί τότε πάμε στην υποκρισία των Φαρισαίων. Επομένως: αυτές οι παραδόσεις δεν είναι παράδοση της πίστεως, αλλά έχουν κάποια ιστορική αρχή. Χάνεται, δηλαδή, ο αυτοκράτορας και παίρνουμε εμείς τα αυτοκρατορικά ενδύματα, το σάκκο με τα κουδούνια, κ.τ.λ. Το ερώτημα είναι, γιατί τα πήραμε; Για να δείξουμε δύναμη. Να επιβαλλόμεθα στο λαό!
Και παρακάτω, σε άλλο σημείο αναφερόμενος στη δυσφορία ενός μητροπολίτη για τη συμπεριφορά κάποιων νέων, προσθέτει:
«Σεβασμιότατε, μη παραπονείστε. Διότι κι εγώ που είμαι παπάς, θεολόγος και πανεπιστημιακός, εάν σας έβλεπα τους οκτώ με τις μίτρες, τους σάκκους, τις πατερίτσες, κ.τ.λ., δεν θα σηκωνόμουν κι εγώ, γιατί είναι εξευτελισμός της πίστεως όλα αυτά τα πράγματα».
Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί με κανένα τρόπο. Και, το κυριότερο, συνήθως ομολογείται από τα ίδια τα στόματα εκείνων που για τον ένα ή τον άλλο λόγο διαλέγουν να δεσμεύονται στα σχετικά σκηνικά ή μηχανισμούς, όπως εν προκειμένω η «Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας» που τόσο άδικα έχει επιτεθεί εναντίον μας στο παρελθόν. |
Πάλι για τους
"θρησκευτικούς" γάμους...Σε συνέχεια όσων γράψαμε στο προηγούμενο τεύχος σχετικά με τους "θρησκευτικούς" γάμους, αναδημοσιεύουμε από το διαδίκτυο: (www.loipon.gr/article.asp?catid= 8722&subid=2&pubid=507027).
Η μεγάλη μέρα για την Πέγκυ Ζήνα έφθασε και την Κυριακή [10-6-05] η αοιδός θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας στο πλευρό του επί δέκα χρόνια αγαπημένου της, Γιώργου Λύρα. Ο γάμος τους θα γίνει σε εξωκκλήσι στο Τρίκορφο και αναμένεται να καεί το πελεκούδι. (...) Το ζευγάρι θα παντρέψει ο «παπαροκάς», Νεκτάριος Μουλατσιώτης, [όχι μόνο τους παντρεψε αλλά και παραχώρησε τις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεών του] ενώ κουμπάροι θα είναι η Κική Τσόλκα και ο Ηλίας Ψινάκης. (Οι υπογραμμίσεις του «Τ»).
Είδατε πόσο καλά "εφαρμόζονται" οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου όταν πρόκειται για επώνυμους και παραλήδες; Βοήθειά μας! |
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ