Μόνο δυο λόγια έγραψε ο «Τ» σχετικά με την πολυδιαφημισμένη ταινία του
Mel Gibson, και η ανταπόκριση που υπήρξε ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ίσως
ήταν η πρώτη φορά που λάβαμε τόση πολλή (ηλεκτρονική κυρίως) αλληλογραφία.
Τι λοιπόν αποδείχθηκε από αυτήν;
Πρώτα
απ’ όλα πόσο λίγο διαβάζουν τη Βίβλο αρκετοί χριστιανοί. Ύστερα, πόσο
λίγο προσέχουν εκείνα που διαβάζουν. Επιπλέον, πόσο εύκολα είναι πρόθυμοι
να γίνουν “οπαδοί” και “καταναλωτές”, επηρεαζόμενοι από επιδέξια κατασκευασμένα
και προβαλλόμενα μηνύματα, χωρίς με τα παραπάνω να θέλουμε να κατακρίνουμε
κανέναν.
Δυστυχώς,
η ευκολία με την οποία κάποιοι είναι πρόθυμοι να πιστέψουν σε πιθανά και
απίθανα “θαύματα” και υπερφυσικές διεργασίες που δήθεν συμβαίνουν στο
εξωτερικό, όταν μάλιστα οι ίδιοι είναι απόλυτα καχύποπτοι σε αντίστοιχα
φαινόμενα όταν μαρτυρούνται στη χώρα μας, επιτρέπει στον αντικειμενικό
παρατηρητή να διακρίνει τουλάχιστον μια αδικαιολόγητη προκατάληψη.
Το εμπόριο
που αναπτύχθηκε γύρω από τη συγκεκριμένη ταινία, τα σχετικά βιβλία, μουσικοί
δίσκοι και άλλα αναμνηστικά αντικείμενα, ταιριάζουν απόλυτα στην
κουλτούρα της δυτικότροπης κοινωνίας μας, είναι όμως ορθά σύμφωνα με τη
βιβλική διδασκαλία; Δε μπορούμε να δεχτούμε το δεύτερο.
| Ακόμη και “ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ” είχαν ήδη παραχθεί βιομηχανικά προς πώληση
(βλ. φωτο) πριν ακόμη προβληθεί η ταινία, φανερώνοντας το πνεύμα που
συνήθως υπάρχει πίσω από κάθε παρόμοια δραστηριότητα και η συγκεκριμένη
ευκαιρία δε θα μπορούσε να μείνει ανεκμετάλλευτη... |
|
Δεν θα αρνηθούμε ότι κάποιοι συγκινήθηκαν βαθιά από τις σκηνές της ταινίας,
όπως κάποιοι άλλοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για να πλουτίσουν
από αυτή τη συγκίνηση.
Γεγονός
είναι ότι η ταινία φτιάχτηκε με τρόπο ώστε ο καθένας να βλέπει εκείνο
που τον ενδιαφέρει. Σκηνές δείχνουν την απανθρωπιά των Ρωμαίων και την
κακία των Εβραίων, άλλες προβάλουν την Μαριολατρία και παραδόσεις των
Ρωμαιοκαθολικών (π.χ. το μύθο της “Αγίας Βερονίκης με το Αγιο Μανδήλιο”),
άλλες θα άρεσαν περισσότερο σε Διαμαρτυρόμενους, Ορθόδοξους κ.ο.κ.
Σημειώστε
ότι η φράση «Το αίμα αυτού ας ήναι εφ' ημάς και
επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. 27/κζ/25)
αν και στην εικόνα φαίνεται να λέγεται από τους ιερείς, ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ
ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ.
Αν ένας
σκηνοθέτης έχει την ελευθερία να προσθέτει στο έργο του στοιχεία της φαντασίας
του, πρέπει οι θεατές να μπορούν να τα ξεχωρίζουν από την ιστορική αλήθεια.
Μεγάλη
σημασία δόθηκε στα σωματικά παθήματα του Ιησού, λες και η σωτηριολογική
αξία της θυσίας Του εξαρτιόταν από αυτά. Είτε όμως μάς αρέσει είτε όχι,
βασανιστήρια φριχτά έγιναν –και δυστυχώς εξακολουθούν να γίνονται– και
ίσως μερικών κοινών ανθρώπων τα πάθη θα μπορούσαν –με όλο το σεβασμό–
να χαρακτηριστούν πολύ χειρότερα από εκείνα που έπαθε στο σώμα Του ο Κύριος
Ιησούς. Και δε θα πρέπει στο προκείμενο να αφήνουμε το συναισθηματισμό
μας να κρύβει από τα μάτια μας την αντικειμενική αλήθεια.
Δεν πρέπει
να μας διαφεύγει ότι Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ, δεν συνίσταται στο
πολύ ή λίγο αίμα αλλά στην ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του «έσχατου» Αδάμ,
ως ΛΥΤΡΟ υπέρ των αδελφών Του. Το αδιέξοδο του αρχαίου Ψαλμωδού που έγραψε:
«Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν
λύτρον δι' αυτόν· διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών,
και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν»
(Ψαλμ. 49/μθ/7-9), λύθηκε με τη θυσία του Ιησού που ήρθε «διά να δώση
την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Ματθ. 20/κ/28). |
