 |
ΟΙ "ΦΤΩΧΟΥΛΗΔΕΣ" ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (1) |
Η φωτογραφία της διπλανής στήλης, από την εφημερίδα "Στύλος Ορθοδοξίας" (Ιούνιος 2001, σελ. 19) λέει πολλά. Περισσότερα όμως λέει το ολοσέλιδο άρθρο του δημοσιογράφου κ. Δ. Μακρή, όπου αποδεικνύεται περίτρανα σε τι συνίσταται η δήθεν "πτωχεία" της Ελλαδικής Εκκλησίας, καθώς και οι επενδυτικές βλέψεις της ηγεσίας της...
Και ενώ σε άλλα θέματα η Εκκλησία δεν τα βρίσκει με την Κυβέρνηση, όπως λέει η εφημερίδα, ο κ. Χριστόδουλος συνεργάζεται με τον υπουργό Ανάπτυξης και Τουρισμού. Παράλληλα απλώνει τα μάτια του σε άλλες πηγές πλούτου, εν προκειμένω στην αναμενόμενη αύξηση του ρεύματος προσκυνητών από τη Ρωσία προς το Άγιο Όρος και άλλα προσκυνήματα της Ελλάδας, που ενδιαφέρουν άμεσα τον ΕΟΤ, την ΕΤΒΑ και διάφορους εφοπλιστές, και δεν ήταν δυνατόν να παραγνωριστούν από τους αετομάτηδες της Ελλαδικής Εκκλησίας.
.JPG)
Ο κ. Μακρής γράφει ότι: "Η ανάδειξη για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια των ιερών προσκυνημάτων στον Αιγαίο, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Αθήνα, τη Πελοπόννησο, τη Κρήτη, την Κύπρο συμβάλλει ώστε η συνεργασία των δύο Εκκλησιών να είναι αποδοτική".
Με άλλα λόγια, ενώ θα περίμενε κανείς οι Εκκλησίες να συνεργάζονται σε έργα αγάπης, ιδού πώς οι κατά τα άλλα "φρούροι της παράδοσης", σπεύδουν να εκμεταλλευθούν όλες τις ΣΥΓΝΧΡΟΝΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ...
Και
όλα αυτά έγιναν κατά το ταξίδι του κ. Χριστόδουλου στη Μόσχα, δηλαδή αμέσως
μετά την αναχώρηση του "τρισκατάρατου" ή "Παναγιώτατου" –ανάλογα με την περίπτωση–
Πάπα από την Ελλάδα, και ενώ οι στρατευμένοι κάλαμοι έγραφαν και συνεχίζουν
ακόμη να γράφουν για την "Τράπεζα του Βατικανού". |
|
ΟΙ "ΦΤΩΧΟΥΛΗΔΕΣ" ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (2) |
Όπως έγραψε στην εφημερίδα "Κυριακάτικη" (8-7-01) η δημοσιογράφος κ. Μ. Παπουτσάκη,
"Η κρίση στο Χρηματιστήριο έχει πλήξει για τα γερά το "ιερό χαρτοφυλάκιο" της Εκκλησίας, που μέσα σε ένα χρόνο, υπολογίζεται ότι έχει χάσει 15 δισ. δρχ.! Η Εκκλησία κατέχει το 1,8% των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας, δηλαδή, περισσότερα από 4 εκατ. τεμάχια, που η τρέχουσα αξία τους φτάνει τα 46 δισ. δρχ., έναντι 61 δισ. δρχ., που άξιζαν σύμφωνα με τη μέση τιμή του περασμένου έτους..." Επίσης, σε σχέση με το παραπάνω σημείωμά μας, το ίδιο άρθρο πληροφορεί ότι "η εκκλησία πήρε την έγκριση να δημιουργήσει στην οδό Δεινοκράτους, στο Κολωνάκι, όπου διαθέτει έκταση περίπου 11 στρεμμάτων δίπλα στο νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ" και ότι "συμφωνήθηκε να γίνει, κατ' αρχήν, χαρτογράφηση των ιερών τόπων. Στη συνέχεια, θα αρχίσουν συζητήσεις με τους υπευθύνους κληρικούς αυτών των χώρων, αν δηλαδή δέχονται να ενταχθούν στο πρόγραμμα του θρησκευτικού τουρισμού, ποιες ώρες και κάτω από ποιες συνθήκες επιτρέπουν τις επισκέψεις." |
|
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ... ΓΙΑ ΤΟ "ΘΑΥΜΑ" |
Αναφορικά με όσα γράφουμε στο άρθρο "Θρησκευτικά ψέματα (α')" (βλ. σελ. 4), πληροφορηθήκαμε τα αποτελέσματα της ΕΔΕ που έκανε η Αρχιεπισκοπή, και σύμφωνα με τα οποία:
1. Τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν σε ορισμένες εικόνες του Ναού δεν αποτελούν γεγονότα υπερφυσικά, αποτελέσματα επενεργείας της Θείας Χάριτος.
2. Οφείλονται σε συγκυρίες φυσικών συνθηκών, που διαμορφώθηκαν μέσα στον Ναό, λόγω υψηλής θερμοκρασίας, υγρασίας και άλλων γνωστών και αγνώστων φυσικών παραγόντων.
3. Μερικά πρόσωπα από το εκκλησίασμα βιάσθηκαν να τα θεωρήσουν ως θαύματα, παρασυρόμενα από την έμφυτη ευλάβεια, που χαρακτηρίζει τον λαό μας.
4. Τα φαινόμενα αυτά φυσιολογικά θα έφθιναν και θα τα διαδεχόταν η λήθη, αν δεν τα μεγαλοποιούσαν κάποιοι τηλοπτικοί σταθμοί, οι οποίοι έδωσαν υπόσταση σε ανυπόστατα κατ' ουσίαν πράγματα. Τελικά επρόκειτο για κάτι απλό και άνευ ουσιαστικής σημασίας, στο οποίο δεν χρειαζόταν να δοθεί τόση αξία.
5. Από την ακροαματική διαδικασία δεν προκύπτουν επαρκή στοιχεία, ώστε να εξάγεται το συμπέρασμα, ότι υπήρχε δόλος ή κάποιος έστω ιδιοτελής σκοπός στη διάδοση ειδήσεων περί ενδεχομένου θαύματος".
Το "πόρισμα" αυτό αφήνεται στην κρίση των αναγνωστών μας. Δεν απαντά όμως σε δύο τουλάχιστον ερωτήματα:
(α) Σε πόσες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις έγιναν έρευνες για να διαπιστωθεί αν και εκείνες ήταν "ανυπόστατα κατ' ουσίαν πράγματα";
(β) Γιατί δεν κάνει η εκκλησιαστική αρχή πρώτα την έρευνα και ύστερα να ανοίγονται οι πόρτες εις "την έμφυτη ευλάβεια, που χαρακτηρίζει τον λαό μας";
Τέλος, το τι
είναι "δόλος" και τι "ιδιοτελής σκοπός" είναι εντελώς υποκειμενικές
έννοιες και ο καθένας μπορεί να τις χρησιμοποιεί κατά το δοκούν... |
|
Η ΕΚΛΟΓΗ... ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ |
Όταν το τεύχος αυτό φτάσει στα χέρια των αναγνωστών, είναι αμφίβολο αν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ορισμού του νέου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, που θα διαδεχθεί τον αποθανόντα Διόδωρο.
Ωστόσο, από όσα γράφτηκαν ως αυτή την ώρα στον Τύπο, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο νέος Πατριάρχης θα είναι όχι ο "εκλεκτός του Θεού" αλλά ο εκλεκτός της κυβέρνησης του Ισράηλ, του Υπουργείου των Εξωτερικών της Ελλάδας και πολλών άλλων συμφερόντων. Σίγουρα, στο τέλος όλοι θα ψάλλουν την φήμη του "θεοπροβλήτου" Πατριάρχου της Αγίας Πόλεως Σιών, αν και με τέτοιες μηχανορραφίες που συντελούνται κάθε φορά γύρω από το φέρετρο των ιεραρχών, τα διάφορα συμφέροντα και τις πολιτικές που εξυπηρετούνται, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ύψιστος είναι ο Μέγας Απών από όλο αυτό το "παζάρι".
Και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Το κακό δεν περιορίζεται μόνο στη Σιωνίτιδα εκκλησία. Τα ίδια και χειρότερα γίνονται και στο Φανάρι, και στην Αθήνα, και στη Μόσχα, και μεταξύ των απανταχού Ορθοδόξων... και όχι μόνον...
Το αληθινό
"μυστήριο" γύρω από την εναλλαγή των εκκλησιαστικών αρχηγών, λοιπόν, δεν είναι
εκείνο της "αποστολικής διαδοχής", για το οποίο πλείστα όσα ερωτήματα εγείρονται,
αλλά πώς υπάρχουν αφελείς που μιλούν γι' αυτό, όταν όλοι γνωρίζουν πώς εξαγοράζονταν
αείποτε οι βαθμοί της ιεροσύνης και στο Βυζάντιο, και στα χρόνια της τουρκοκρατίας,
και σήμερα, δυστυχώς... |
|
ΠΟΙΟΙ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ; |
Σε άρθρο του "Τ" (Σεπτ.-Οκτ. 2000) με τίτλο "Ο Ιησούς Χριστός ως Κύριος του πιστού", γράφαμε αυτά που διαβάζετε στο πρώτο πλαίσιο.
Όμως ο άγνωστος σ’ εμάς κ. Ε. Ζουλιανίτης, που εκδίδει το περιοδικό "Μαχόμενη Ορθοδοξία" (Ιουλ.-Αυγ. 2001, σελ. 50), αντέγραψε το κείμενο αυτό χρησιμοποιώντας το με τρόπο ανάρμοστο για να παρασύρει τους αναγνώστες του στο αυθαίρετο "ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ": "Αυτός είναι ο Χριστιανισμός του πάπα και των Προτεσταντών! Κατάντια!"
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την καταχρηστική αυτή χρησιμοποίηση της ύλης του "Τ". Επειδή είναι γνωστό ότι το περιοδικό αυτό δεν υποστηρίζει καμία συγκεκριμένη Εκκλησία αλλά ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον εκδότη της "Μ.Ο.":
(α) Πώς γνωρίζει ότι οι εν λόγω επιχειρηματίες ήταν "του πάπα και των Προτεσταντών";
(β) Πώς είναι σίγουρος ότι δεν ήταν άθεοι ή οπαδοί κάποιας άλλης θρησκείας, ή ακόμη και Ορθόδοξοι;
(γ) Μήπως θέλει να πει πως δεν είναι Έλληνες Ορθόδοξοι, –πολλές φορές και κληρικοί ή μοναχοί– αυτοί που "προσφέρουν τον Χριστό προς πώλησιν"; Πρώτη και καλύτερη είναι η ίδια η Ελλαδική Εκκλησία, που σε κάθε ευκαιρία το κάνει και μάλιστα όχι με έκπτωση αλλά ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ;
Αν ο κ. Ζουλιανίτης είναι φίλος της αλήθειας, ας κάνει αυτή την εποχή των εκπτώσεων μια βόλτα στις βιτρίνες των καταστημάτων στη χώρα μας που πωλούν ασημικά, και θα βρει πλήθος εικόνων του Χριστού που πωλούνται ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ.
Θα
συστήσουμε λοιπόν στον κ. Ζουλιανίτη να είναι πιο προσεκτικός στα γραπτά του.
Επιτέλους, όπως λέει και ο λαός μας, "στο σπίτι του κρεμασμένου δεν
μιλούν για σχοινί"... Κι αν δεν το καταλαβαίνει ο ίδιος του, του
λέμε ότι αυτή του η πράξη εντάσσεται στα "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ" για
τα οποία πολύς ο λόγος σε άλλη σελίδα αυτού του τεύχους. |
|
ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΑΛΗΘΕΣ... |
Επειδή είναι αρχή του "Τ", όσα γράφει να είναι τεκμηριωμενα, παρουσιάζουμε φωτογραφίες που πήρε ο φακός μας προ ημερών μόλις λίγα μέτρα από το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (στην οδό Πανδρόσου), όπου οι εικόνες πωλούνται φίρδην μίγδην μαζί με αγάλματα των θεών του Ολύμπου και κάθε είδους άλλη "αντίκα", μη εξαιρουμένων αισχρών "καλλιτεχνικών" παραστάσεων της αρχαιότητας...
 |
 |
Και θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε μερικές ακόμη φωτογραφίες όπου τα σεβάσματα της Ορθοδοξίας πωλούνται κυριολεκτικά επάνω στο πεζοδρόμιο, μαζί με κάθε είδους άλλα αντικείμενα και παλιατζούρες. Νομίζουμε όμως πως αρκούν όσα βλέπουν οι αναγνώστες μας και κάθε άνθρωπος καλής προαίρεσης. Ας μην αφήνουμε τη μισαλλοδοξία να μας τυφλώνει, ώστε να μη βλέπουμε τα στραβά του δικού μας λαού, που πρέπει κάποτε να διορθωθούν.